| ปางพระกฤษณุรักษเจ้า | จอมสฐาน อยุทธแฮ | |
| ปราบอุณาราชมาร | มอดแล้ว | |
| สถิตยอาศนอุทยาน | กับอนุช ท่านเฮย | |
| เพียบหมู่เหล่าพหลแกล้ว | กบี่เฝ้าบาทบงษุ์ | |
| พระมีสิงหนาทเอื้อน | โอฐประภาศ | |
| เดิมพิเภกทายคาด | เคราะหร้าย | |
| ปีหนึ่งนับนิราศ | แรมเถื่อน | |
| แต่จากอยุทธยาย้าย | ยางเข้าขวบปี๑ | |
| เราปราบอสุระสิ้น | เศิกพาล แล้วเฮย | |
| สุครีพเตรียมพลทหาร | แห่ห้อม | |
| ขุนกบี่รับโองการ | เตรียมเสรจ ทูลนา | |
| พระเสรจทรงเครื่องพร้อม | สพรั่งด้วยพลกระบินทร | |
| พระนารายน์เสดจดั้น | แดนดง | |
| ชมพฤกษปักษีลง | จับจ้อ | |
| เขาขันคู่เคียงคง | คิดอนุช นางเฮย | |
| นกคู่คูพลอดอ้อ | ออกเอี้ยงฝ่ายฝูง | |
| พิศพรรณพิหคแส้ | เสียงใส | |
| ดุเหว่าจับพวาไพร | พลอดพร้อง | |
| พิกุลเกดแก้วใบ | สบัดผลัด ดอกเฮย | |
| เสียงชนีเหนี่ยวร้อง | เมื่อสิ้นสุริยแสง | |
| กาลิงกาศักแก้ว | กาชล | |
| นางแอนนางนวลปน๒ | เป็ดน้ำ | |
| เขาไฟไก่ป่ายล | ยืนคู่ เคียงเฮย | |
| เดียวแต่ตูเต้าซ้ำ | ตกไร้แรมสมร | |
| พระพรตสัตรุศพี่น้อง | เนาเมือง อยุทธเฮย | |
| อิกบุตรลบฤทธิเรือง | เดชห้าว | |
| สี่กระษัตริย์ระฦกเนือง | นิจนับ วันนา | |
| ตั้งแต่เสดจจากด้าว | ครบถ้วนจำนวนปี | |
| พระพรตสัตรุศน้อง | อวตาร | |
| ตรัสปฤกษากับหลาน | ผ่องแผ้ว | |
| ตริงานสั่งจัดการ | รับเสด็จ พระรามแฮ | |
| สั่งเสร็จทรงเครื่องแล้ว | เสด็จทั้งสี่พระองค์ | |
| ข้าราชการกึกก้อง | เกณฑ์กัน | |
| ตำรวจเตรียมหอกหัน | แห่หน้า | |
| ทนายเลือกพลพัน | พวกหอก แห่เฮย | |
| หกเหล่านั่งกองถ้า | ที่ท้องแถวถนน | |
| ชาวชนบททั่วทั้ง | พระนคร | |
| มานั่งคอยยอกร | นบเกล้า | |
| พวกเถ้าแก่ถวายพร | เพ้อพูด พึมแฮ | |
| จีนแตงโต๊ะเครื่องเจ้า๓ | จุดตั้งตามถนน | |
| พระนารายน์ล่วงแคว้น | เฃตรดง | |
| ทรงนึกนับทิวาคง | สิบห้า | |
| หมายเมืองมุ่งมาตตรง | ขอบนัค เรศแฮ | |
| ภอบ่ายสุริยเผือดฟ้า | ยาตรเยื้องยังนคร | |
| สี่กรษัตริย์พระเนตรตั้ง | ทัศนา | |
| เหนพระจอมจักรา | เสดจใกล้ | |
| กระษัตริย์สี่หันษา | โสมนัศ นักแฮ | |
| รีบออกรับเสดจได้ | ก่อนผู้อื่นหลาย | |
| สองอนุชสองบุตรน้อม | บังคม บาทแฮ | |
| หมู่มุขมนตรีประนม | นบเกล้า | |
| ปวงชนต่างชื่นชม | ยอพระ เกียรดิเฮย | |
| พิณพาทยสังขแตรเร้า | เรื่อยซ้องสำเนียง | |
| ชาวประโคมพรั่งพร้อม | คอยฤกษ | |
| โหรลั่นฆ้องไชยเบิก | หึ่งก้อง | |
| มโหรทึกอึกเอิก | อึงร่ำ รัวแฮ | |
| พราหมณ์อ่านเวทสยมซ้อง | ศับท์แส้พรถวาย | |
| พระสี่กรยลบุตรน้อง | นอบประนม น้อมนา | |
| พระหฤไทยชื่นชม | ชุ่มชื้น | |
| ชวนอนุชกับบุตรสม | ทบเสด็จ พลันเฮย | |
| ดลสฐานปรางพื้น | รีบเฝ้ามาตุรงค์ | |
| สององค์ประนตน้อม | ทั้งสาม ชนนีเอย | |
| ตรีกระษัตริย์ยลลักษณ์ราม | รีบร้อน | |
| เสด็จมาลูบขนองถาม | ถึงทุกข์ ยากแฮ | |
| แม่อยู่หลังทรวงสท้อน | แทบปิ้มวายชนม์ | |
| พระรามก้มเกษน้อม | กราบทูล | |
| เดิมปราบตรีปกันอสูร | มอดม้วย | |
| กุเวรบิตุระอาดูร | ดานเดือด พิโรธแฮ | |
| ยกพะยุห์ยาตรมาด้วย | ลูกล้างสองอสูร | |
| ภบกุมภัณฑ์นุราชร้าย | แรงฤทธิ | |
| เหนลูกมารมาประชิต | รบร้า | |
| อสุรทราบหลากจิตรผิด | เรารบ นรายน์แฮ | |
| ยอมประนตขอโทษข้า | จึ่งให้ไปสวรรค์ | |
| ไปภบวายุภักษร้าย | ร่อนรา | |
| โฉบเฉี่ยวสองลูกยา | รวบไว้ | |
| เผ่นโผนสู่นภา | ลิบลิ่ว | |
| กระบี่ตามสองลูกได้ | กลับล้างมารปไลย | |
| ถึงสวนอุณาราชร้าย | กุมภัณฑ์ | |
| ได้รับสัปยุทธมัน | มุ่งร้าย | |
| ลูกถอนกกแก้วยัน | ยิงอุระ ยักษเฮย | |
| ตรึงแน่นมิให้ย้าย | ติดพื้นภูผา | |
| สามชนนีนาฎเจ้า | จอมอนงค์ | |
| ฟังเรื่องโอรสทรง | โศกเศ้รา | |
| ช่างตกทุกข์ระทมองค์ | อุระแม่ ร้อนพ่อ | |
| พ่อกลับคืนนครเข้า | ปกป้องประชากร | |
| ไอสวรรยแม่มอบให้ | คืนหมด | |
| เครื่องราชอิศรยยศ | ยิ่งล้ำ | |
| ถวัลยราชเกียรดิปรากฎ | ทุกทั่ว ทิศเฮย | |
| ชนมพิพัฒน์ถาวรค้ำ | คู่ฟ้าธรณิน | |
| นารายน์รับเสาวนิตแล้ว | ลาจร | |
| เสดจสถิตยพระปัจฐรณ | แท่นไท้ | |
| ทรงพระราชอนุศร | ถึงกรบี่ ทหารเฮย | |
| ความชอบควรปูนให้ | ยศทั้งอลังการ | |
| เสดจออกประทับยั้ง | ยังราช อาศน์เอย | |
| ตรัสสั่งคลังอำมาตย์ | มากม้วน | |
| ให้จัดเครื่องประสาธน์ | บำเหน็จ ทหารเฮย | |
| มงกุฎสังวาลล้วน | เพชรแก้วแกมกาญจน์ | |
| จักรรัตนตรัสเรียกให้ | หณุมาน | |
| รับเครื่องอลังการ | มกุฎแก้ว | |
| ตรัสเรียกเหล่าทหาร | ครบหก กรบินทเฮย | |
| ต่างรับเครื่องยศแล้ว | เคลื่อนคล้อยถอยหลัง | |
| พระราชทานบำเหน็จแล้ว | ตรัสสอน | |
| ทั่วพระยาพานร | นอบน้อม | |
| เอาใจใส่การนคร | ดับทุกข์ ราษฎร์แฮ | |
| กระบี่กราบบังคมพร้อม | พรั่งก้มประนมกร | |
| ท้าวพระยาพานเรศน้อม | ทุกบูรินทร | |
| ลาพระจอมนฤบดินทร์ | จากเฝ้า | |
| มาสั่งพวกพลกรบินทร์ | เตรียมสรรพ เสรจแฮ | |
| ต่างด่วนเหาะรีบเร้า | ลุเข้าสถิตยสฐาน | |
| ตรีจักกฤษณเจ้า | จักรพงษ | |
| ไสยาศอาศน์เอองค์ | อกว้า | |
| ตรอมตรึกนึกอนงค์ | อรรคเรศ ทานเอย | |
| โอ้แต่จากอกช้า | เนิ่นร้างแรมสมร |
เนื้อความกล่าวถึงพระรามกลับไปอุทยานเมืองสิงขรและตรัสว่าบัดนี้ได้เดินป่าครบกำหนด ๑ ปี ทั้งยังได้กำจัดยักษ์ร้ายตามคำทำนายของพิเภก จึงให้สุครีพเตรียมทัพกลับกรุงอยุธยา ฝ่ายกษัตริย์ทั้งสี่เห็นใกล้กำหนด ๑ ปีก็เตรียมรับเสด็จพระรามคืนพระนคร ประชาชนทั้งชาวเมืองชาวชนบทรวมถึงชาวจีนต่างพร้อมเพรียงกันจัดเตรียมพิธีสมโภช พระรามเสด็จออกจากอุทยานเมืองสิงขรเป็นเวลา ๑๕ วัน และมาถึงกรุงอยุธยาในเวลาบ่ายคล้อย กษัตริย์ทั้งสี่ออกรับเสด็จ พระรามจึงตรัสชวนกันไปเฝ้าพระชนนีทั้งสาม พระชนนีทูลถวายราชสมบัติและราชอิสริยยศทั้งหมดคืนให้พระราม พระรามระลึกถึงเหล่าพลวานรว่าควรได้รับการปูนบำเหน็จความชอบ จึงพระราชทานจักรรัตน์ให้หนุมาน และพระราชทานเครื่องประดับยศต่าง ๆ ให้แก่เสนาวานรทั้งปวง จากนั้นเหล่าวานรก็ทูลลากลับบ้านเมืองของตน